Fyrir og Eftir

Fyrir og eftir er heiti á sýningu sem Ljósmyndasafn Reykjavíkur opnar 6. nóvember. Með þessum titli er verið að skírskota til útlits, fyrirmynda eða ímynd manneskjunnar sem situr fyrir á ljósmynd hjá ljósmyndara. Frá upphafi ljósmyndunar árið 1839 hefur verið leitast við að sýna manneskjuna sem fallegasta á hefðbundnum andlitsljósmyndum og tekið mið af tískustraumum hvers tíma.

Tilgangurinn með sýningunni er að velta fyrir sér þeirri ímynd sem fólk skapar með ljósmyndum, fyrirmyndum og fegurðinni –hvað telst fallegt. Samtímis verður ekki komist hjá því að ljóstra upp “atvinnuleyndarmáli” ljósmyndara og jafnframt svipta hulunni af andlitinu og sýna andlitsmyndir áður en ljósmyndin er retússeruð eða fótosjoppuð og síðan eftir breytinguna.

Á sýningunni er jafnframt myndaröð þar sem sjá má þróun tískustrauma í töku andlitsmynda frá 1900 til dagsins í dag. Einnig verða sýndar baksviðsmyndir sem sýna fyrirsætur að störfum -þ.e. þegar verið er að mynda þær.

Í sýningarbæklingi er grein eftir Hermann Stefánsson bókmenntafræðing og rithöfund þar sem hann setur fram ýmsar hugleiðingar um “Fyrir og eftir” en þar segir m.a. “Hverju sætir þessi löngun til að fegra mynd okkar? Áður en ljósmyndin kom til sá portrettmálverkið um þetta, að sníða agnúana burt af andliti okkar, slétta úr hrukkunum, grenna módelið og stækka á því brjóstin. Hér mætti setja á mikið mál um hégóma og göfgun og svo mætti líka andmæla því jafnharðan, spyrja: Hver er ekki hégómlegur? Og benda á að fegurð – rétt eins og ljótleiki – ristir ekki djúpt í hörundið.”

Sýningin samanstendur af verkum úr safneign Ljósmyndasafns Reykjavíkur auk samtímamynda úr ýmsum áttum.